Na miejsca, gotowi — ale kiedy się zacznie? Gdyby Twoje dziecko urodziło się w 38. tygodniu, nie byłoby już wcześniakiem. Wszystko ma w pełni rozwinięte. Ale dlaczego niektóre dzieci mimo to rodzą się dopiero w 40, 41 czy nawet 42 tygodniu? Więcej na ten temat oraz dlaczego biegunka może być teraz ekscytującym objawem, dowiesz się tutaj!
Płód mierzy ok. 48–49 cm (ciemię–pięty) i waży ok. 3000–3100 gramów.
Jeśli Twoje dziecko urodziłoby się teraz, zostałoby uznane za urodzone „o czasie” lub „dojrzałe” — nawet jeśli do obliczonego terminu pozostały 2 tygodnie. Mimo tego nie miałoby już poza macicą żadnych trudności z dostosowaniem się do życia, potrafiłoby samodzielnie oddychać, a zgromadzone zapasy tłuszczu wystarczyłyby do momentu pojawienia się pokarmu u matki.
Twoje dziecko jest teraz mniej więcej wielkości beninkazy szorstkiej.
Całkowicie znikło lanugo pokrywające jego ciało, w zamian za to maleństwo może mieć całkiem sporo włosów na głowie. To, czy przyjdzie na świat z łysinką, czy prawdziwą fryzurą, ma podłoże genetyczne.
Według obliczeń, poród odbywa się najczęściej 266 dni po zapłodnieniu. Ale to, kiedy dziecko faktycznie się pojawi, zależy od bardzo wielu czynników, takich jak np.:
Ostatni punkt jest przyczyną szerokiego zakresu odchyleń, zwłaszcza przy nieregularnych miesiączkach, ponieważ niewiele kobiet wie, kiedy miały owulację. Poza tym plemniki potrafią przeżyć kilka dni w pochwie. Dlatego obliczenia zaczyna się od daty ostatniej miesiączki, a otrzymany w ten sposób termin porodu modyfikuje się następnie przy pierwszym USG w oparciu o wielkość dziecka. Mimo wszystko przy ustalaniu terminu i tak pojawiają się nieścisłości.
Wszystko szykuje się do porodu: stawy się poluźniają, obniża się macica, ewentualne skurcze zsuwają dziecko głębiej do miednicy. Daje się to odczuć przez ciągnięcie w plecach, bóle podobne do miesiączkowych lub kłucie w okolicy łonowej. Jeśli jednak nie odczuwasz żadnych skurczów — to też nic nadzwyczajnego. Czasem pojawiają się one dopiero na początku porodu.
Przygotowaniem do porodu jest także odejście czopa śluzowego, który może mieć postać lekkiego plamienia lub dużej ilości mętnej wydzieliny. Zasadniczo jednak silniejsze ukrwienie pochwy powoduje także wytwarzanie większej ilości śluzu szyjkowego.
Gdy obniża się brzuch, łatwiej jest oddychać — za to zwiększa się potrzeba częstego oddawania moczu, ponieważ dziecko uciska na pęcherz moczowy.
Coraz częściej kobiety odczuwają też zmęczenie — może to wynikać z bezsennych nocy. Spróbuj odsypiać w ciągu dnia — kiedy tylko możesz.
Od tej pory uważaj na oznaki zbliżającego się porodu: biegunka może być sygnałem, że zaraz coś się zacznie!
Także silne bóle krzyżowe, mogą oznaczać prawdziwe skurcze. Jeżeli pojawiają się regularnie w coraz krótszych odstępach, powinnaś dać znać swojemu partnerowi, że wkrótce zostaniecie rodzicami.
Aby sprawdzić, czy to „prawdziwe” skurcze, możesz wziąć ciepłą kąpiel. Skurcze przepowiadające zwykle wówczas ustają, natomiast skurcze rozwierające szyjkę macicy najczęściej nie. Zadbaj, by w pobliżu był ktoś, kto w razie potrzeby pomoże Ci wyjść z wanny!
Planowe cięcie cesarskie
Planowe cięcie cesarskie wyznacza się zazwyczaj na 38./39. tydzień ciąży. Zachodzi duże prawdopodobieństwo, że do tego momentu nie rozpocznie się jeszcze poród naturalny, co oznaczałoby, że w trybie pilnym trzeba zebrać zespół operacyjny. Z drugiej strony dziecko jest już w pełni rozwinięte. Także po cięciu cesarskim w szpitalach promujących karmienie piersią zazwyczaj możliwe jest (jeżeli nie ma przeciwwskazań zdrowotnych) położenie dziecka przy matce w czasie, gdy trwa szycie. Pomaga to nawiązać im więź i wspiera rozpoczęcie karmienia piersią.
Cięcie cesarskie może bowiem wpływać na wytwarzanie pokarmu. Niekiedy dłużej trwa, zanim dojdzie do nawału pokarmu, dlatego tak ważny jest bezpośredni kontakt ciała z ciałem po porodzie. Poza tym to po prostu magiczna chwila dla Was obojga — cieszcie się nią!
Photo Credits: Shutterstock